خواجه‏اى غلامش را میوه‏اى داد . غلام میوه را گرفت و با رغبت تمام مى‏خورد. خواجه، خوردن غلام را مى‏دید و پیش خود گفت:

کاشکى نیمه‏اى از آن میوه را خود مى‏خوردم . بدین رغبت و خوشى که غلام، میوه را مى‏خورد، باید که شیرین و مرغوب باشد . پس به غلام گفت:  یک نیمه از آن به من ده که بس خوش مى‏خورى .

آقا اجازه ! این دو سه خط را خودت بخوان 

قبل از هجوم سرزنش و حرف دیگران

آقا اجازه ! پشت به من کرده قلبتان        

بار دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان

دوباره شنبه شد ولی به در نگاه میکنم

ولی دوباره روز بعد کمی گناه میکنم

دلم گرفته می شود دوشنبه ها بدون تو

گلایه از ستاره و طلوع ماه میکنم

فردا جمعه است....
     باران می بارد...  کفتر از هجوم باد در پشت پنجره پناه گرفته است...  هوا تیره است...  یادم آمد که عصر پنج شنبه است. لحظاتی که متعلق است به گذشتگان؛ لحظاتی که گمان می کنیم آنها چشم به راه ما هستند تا با فاتحه ای، شاید تنگنای خاک را بر آنان بگشاییم. می نشینم بر سر سجاده و الرحمن و واقعه ... فبای الاء ربکما تکذبان...

        به این می اندیشم که گذر زمان ، فراموشی ها و یا شاید عادت کردن ها هم نعمت های پنهان الهی هستند : فراموشی خاطرات بد ، عادت کردن به چیزهای خوب ...

شوریده نوشته ام و بی تفصیل است

آهنگ ِ نوشته ای که بی ترتیل است

آقا تو ببخش با صراحت گفتم

این لهجه شبیه لهجه ی هابیل است

فانوس نگاهم را آویخته ام بر در / من منتظرم زیرا ، گفته اند که می آیی ...

هر جمعه به جاده آبی نگاه می کنم و در انتظار قاصدکی می نشینم که قرار است خبر گام های تو را برای من بیاورد،گام های استوار و دست های سبزت را.

اگر بیایی،چشمهایم را سنگفرش راهت خواهم کرد.

 ای بهشت قرب احمد (ص) فاطمه(س)

لیله قدر محمد (ص) فاطمه(س)

ای سه شب بی قوت واز قوت تو سیر

هم یتیم و هم فقیر و هم اسیر

وحی بی ایثار تو کامل نشد

هل اتی بی نان تو نازل نشد

مدح تو کی با سخن کامل شود

وحی باید بر قلم نازل شود

 ای بهشت قرب احمد (ص) فاطمه(س)

لیله قدر محمد (ص) فاطمه(س)

ای سه شب بی قوت واز قوت تو سیر

هم یتیم و هم فقیر و هم اسیر

وحی بی ایثار تو کامل نشد

هل اتی بی نان تو نازل نشد

مدح تو کی با سخن کامل شود

وحی باید بر قلم نازل شود

ای وارث زهرای اطهر یا خمینی

ذریه ی پاک پیمبر یا خمینی

خلوت نشین غربت حیدر خمینی

ای شعبه ای از چشمه ی کوثر خمینی

بودی مسیحایی، تو ای روح خدایی

مردی زجنس نور، نور کبریایی

 ای نخست همیشگی یکتا

آفتاب قدیمی ی دنیا

سیب سرخ بهشت پیغمبر

یک سبد یاس بر جمال شما

ابتدایت همیشه نا معلوم

انتهای تو نیز نا پیدا