شاید فردایی نباشد... و اگر امروز هستم برای جبران گذشته و ساختن آینده ای بهتر اجازه ی زندگی دارم.

و می دانم زندگی هرگز دارای مرگ نیست مگر برای کسانی که مرگ را انتخاب کنند.

ما یکروز چشم به دنیا باز می کنیم و یکروز از آن چشم می پوشیم پیراهنی که از خاک پو شیده ایم را در می آوریم،فقط همین...

خداوندا پیراهنی فراتر از آسمان بپوشان برایم پیراهنی که هرگز نپوسد...

تنها تو را می خواهم بپوشم بر روح خویش ؛دیگر شیطان هم بهانه ای برای سرپیچی از فرمانت را پیدا نخواهد کرد.

می خواهم بزرگواری  انسان را یادآوری کنم برای شیطان.

... راه حلی برای نسوختن شیطان پیدا کرده ام

اما حسادت شیطان هرگز اجازه ی سجده بر انسان را به او نخواهد داد.

اگر مشکل شیطان تن خاکی انسانهاست باید تا به حال فهمیده باشد که ما  تن خود را به خاک خواهیم سپرد....

 

این نوشته را از زبان انسانهای پاک و برگزیده ی خدای مهربان می نویسم وگرنه من سراپا تقصیر سراسر گناهم چون طوری زندگی می کنم که نتوانستم تمام لحظاتم را به یاد او باشم.

نوشته شده در دوشنبه 90/9/28ساعت 4:1 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |