از آینه زنگار زدودیم و نیامد

صد پنجره آغوش گشودیم و نیامد

از آتش صد حادثه، این سوخته دل را

بس داغ که بر داغ فزودیم و نیامد

شد ترجمه بر چهره ما، واژه به واژه

آن شعر که با اشک سرودیم و نیامد

از نسل کدامین گل خوشبوست که برپاش

چون لاله به پا خاسته بودیم و نیامد؟

ای کاش به یک صبح بهاری رسد از راه

آن نادره گل را که ستودیم و نیامد

نوشته شده در چهارشنبه 90/8/18ساعت 9:37 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |