در گوشه یِ تنهایی ام، زانویِ غم دارم بغل
من را رهایی بایدم ، زان پیش برآید اجل

 

من را تو آرامم کنی، ای راحتِ روح و دلم
بازآی و کامِ تلخِ من،شیرین نما همچون عسل

بر گریه ام تدبیر کن تا خنده بازآید به لب
از بس ترا خوانده دلم بی شک شدی ضرب المثل

من منتظر بنشسته ام تا کی سفر پایان کنی
آمد دگر جانم به لب ،از بس که گوید العجل

گر خرده گیرند طاعنان ، بر قصه یِ دلدادگی
گویم نه تقصیر از منست،او دلستاندست از ازل

این خاطراتِ خوب و بد ، کز دل نوشتم با قلم
من دلسرایی گویم و دیگر کسان گویند غزل

 

نوشته شده در یکشنبه 90/6/20ساعت 9:49 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |