می‌آیی از آبی‌ترین کرانه‌های نور؛ تا سخاوت دریایی تو عرصه‌ای باشد برای طلوع دومین خورشید امامت در تیرگی زمین.

کریم اهل بیت، ‌ای باغبان نور!

با خنده‌های غنچه به مهمانی آمدی،

ما جشن آفتابی آیینه تو را

در چهره علی به تماشا نشسته‌‌ایم

امروز، گل به خانه زهرا رسیده است

یعنی خدا جمال تو را آفریده است.

 

 

ای کمال سخاوت! زمین آغوش خود را گشوده است تا با تو بپیوندد و دل بی‌قرار خود را به دریای تو بزند.

یا کریم اهل بیت! تو آن آیه‌ای که از سوره کوثر نازل می‌شوی تا منجی روز محشر باشی. تو آمدی و پرده‌های شب را کنار زدی تا در زلالی سینه‌ات، پرنده ‌ایمان، دوباره اوج بگیرد.

درآ که در دل خسته توان درآید باز

بیا که در تن مرده روان درآید باز

چشمه سخاوت

امشب، هر ستاره‌ای را که رصد می‌کنم، نام تو را می‌بینم که به وسعت یک آسمان شکیبایی، می‌درخشد و شوق پرواز را در دل عاشقانت به تپش وامی‌دارد. دست‌های نیازمان را از چشمه سخاوتت کوتاه مکن؛ بگذار با وضو در نور امامتت، شیرینی کرامتت را چشیده باشیم!

ای شعله خدا

هم‌‌خانه با حسین

هم‌شانه با علی

چون چلچراغ علم

بر دل خوش آمدی!

امام غربت

ای امام غربت! آن‌که از آبروی تو وساطت می‌طلبد، تشنه باران هدایت توست و آن‌که حاجت را بهانه کرده، تشنه رفاقت با تو.

به حق شادی میلادت، قفل بسته چشمان ما را با عنایت و کرمت بگشای تا طعم سفره مهربانی تو را بچشیم؛ که هیچ زخمی از بارش کرامت بارانی‌ات بی‌مرهم نمی‌ماند؛ یا کریم اهل هدایت!

 

نوشته شده در سه شنبه 90/5/25ساعت 8:37 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |