تمام دلخوشی من به هفته ها این است           که جمعه ای برسد آید از تو یک خبری

 به هرکجا که روم یک بهانه مشترک است         که شاید از گذر راه من کنی گذری

 به حسرت نگهی مانده ام در این دنیا               بیا و از کرمت کن به بینوا نظری

 قسم به خال سیاهت که عاشقی زارم            چرا زعاشق زارت چنین تو بر حذری

 شبم به صبح رسید و رسید جان به لبم             بیا به گوشه ی این دل گذر نما سحری

  بسوزم و بفروزم چو شمع آب شوم                 بیا به شعله ی جانم عطا نما اثری

 کجا روم بجز از درب خانه ات جانا                    بجز در تو ندانم نشان هیچ دری

                                  خدا کند که دوباره مرا پناه دهی

                               الا که بر همه آوارگان تو سایه سری

نوشته شده در سه شنبه 90/5/4ساعت 4:2 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |