یکی از منکران وجود خدا نزد امام رضا ـ علیه السلام ـ آمد، در حالی که گروهی در محضر آن حضرت بودند. امام به او فرمود:
اگر حق با شما باشد ـ که نیست ـ و خدایی وجود نداشته باشد، در این صورت ما و شما برابریم و نماز و روزه و زکات و ایمان ما به ما زیان نخواهد رسانید ولی اگر حق با ما باشد و خدایی باشد ـ که هست ـ در این صورت ما رستگار و شما زیانکار و در هلاکت و خسران خواهید بود.
منکر خدا: به من بفهمان که خدا چگونه است و در کجاست؟
امام ـ علیه السلام ـ : وای بر تو، این راهی که می‎روی غلط است، خدا چگونگی را چگونه کرد، بدون آن که او به چگونگی، ‌توصیف شود، و او مکان را مکان کرد، بی‎آنکه خود، دارای مکان باشد، بنابراین ذات پاک خدا با چگونگی و مکان شناخته نمی‎شود و با هیچ یک از نیروهای حسّی، درک نمی‎شود، و به هیچ چیز تشبیه نمی‎گردد.

 

منکر خدا: اگر خدا با هیچ یک از نیروهای حسّی، درک نمی‎شود، بنابراین او چیزی نیست.
امام ـ علیه السلام ـ : وای بر تو، این که نیروهای حس تو از درک او عاجز هستند او را انکار کردی؟! ولی ما در عین آن که نیروهای حس ما از درک ذات پاک او عاجز است، به او ایمان داریم که او پروردگار ماست و به چیزی شباهت ندارد.
منکر خدا: به من بگو خدا از چه زمانی بوده است؟
امام ـ علیه السلام ـ : به من خبر بده که خدا از چه زمانی نبوده است، تا من به تو خبر دهم که در چه زمانی بوده است.
منکر خدا: دلیل بر وجود خدا چیست؟
امام ـ علیه السلام ـ : من وقتی که به پیکر خودم می‎نگرد، نمی‎توانم در طول و عرض آن چیزی بکاهم یا بیفزایم، زیانها و بدی‎هایش را از آن دور سازم و سودش را به آن برسانم. از همین موضوع یقین کردم که این ساختمان، دارای سازنده است. از این رو به وجود صانع، اعتراف کردم. به علاوه گردش سیارات، پیدایش ابرها، و دیدن بادها، سیر خورشید و ماه و ستارگان نشانه آن است که این گردنده‎ها، گرداننده دارد و این موجودات دارای سازنده و پردازنده می‎باشد.(1)
.........................................................................................................

1. اصول کافی، ج 1، ص 78.

نوشته شده در سه شنبه 90/3/17ساعت 1:53 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |