چشمم به هیچ پنجره رغبت نمی کند
                                            جز با ضریح پاک تو صحبت نمی کند
دیگر کبوتر دل من، آب و دانه را 
                                              جز با کبوتران تو قسمت نمی کند
شاید هنوز این همه باران اشتیاق
                                              در آستان دوست کفایت نمی کند
شاید هنوز بنده ی خاکم که گنبدت 
                                            من را به آسمان تو دعوت نمی کند
مولا نگو که این پر و بال شکسته را
                                               باران مرهم تو شفاعت نمی کند
آخر بدون مرحمت چشم های تو
                                         این خسته را خدا هم اجابت نمی کند
خواندی مرا، و گرنه بدون اشاره ات 
                                               قلبم چنین هوای زیارت نمی کند

نوشته شده در سه شنبه 89/12/10ساعت 1:47 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |