خورشید رخش ، گر ز پس ابر برآید

شام سیه سوختگان را سحر آید

در بند کشاند همه هابیل کشان را

تا دوره  هابیل کشی ها به سر آید

عالم همه تن چشم و به دل حسرت دیدار

تا یوسف ما باز به سوی پدر آید

بی آنکه عصایی فکند ، نیل بخشکد

صد شعبده و سحر بر او بی اثر آید

آشفته کند خواب همه مدعیان را

بر بی خبران آیه « شق القمر » آید

هنگامه تطهیر شد آتش بفروزید

تا بخت شود یار و ز مهدی(عج) خبر آید

بر مقدم او خاک شـدن چون طیران است

زهر از کف او «احلی من الف السکر» آید

ترسم قدمی کج نهم و خلق بگویند

«دیدی چو یهودا شد» و خاکم به سر آید

 

نوشته شده در شنبه 89/11/9ساعت 12:15 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |