قسم به جان تو ای عشق، ای تمامی هست

که هست هستی ما از خُم غدیر تو مست

در آن خجسته غدیر تو دید دشمن، دوست

که آفتاب برد آفتاب بر سر دست

نشان ز گوهر آدم نداشت هر که نبود

به خُم سرای ولایت خراب و باده پرست

من امروز سجاده ام را با خاک غدیر متبرک می کنم . و در تابلوی هستی ام بیابان غدیر را با رنگ سبز سیادت تجلی می دهم.

من از غدیر خاطره ای دارم، به گستره همه «اعلی علیین » .

و علی (ع) را زیباترین نقش خاتم شریعت می دانم .

آری؛ علی مهر «اتمام » نعمت و ماه «اکمال » دین است .

و امروز، «غدیر» وادی «عرفات » علی است و خطبه رسول خدا درسی معرفت آموز برای فردا و فرداها .

غدیر برکه ای است در میان دو «الست » که به کنگره های عرشی «قالوابلی » بنا شده است .

و مدرسه ای است به وسعت همه آفرینش و درسی به گستره آموخته های بشری . و علی حرف اولی است که آخر زده شده . غدیر میقاتی است که بیش از 120 هزار نفر در آن احرام «ولایت » بستند . اینان - محرمان حرم ولایی را می گویم - به فرزند کعبه و جان پیامبر «لبیک » می گویند .

و امروز در کنار غدیری که «لیلة القدر» زمین های آسمانی است، «قرآن ناطق » نازل می شود .

روزی حضرت محمد  (ص) در «حرای » نبوت شاهد نزول قرآن بود و امروز هم او در «صحرای » غدیر فرمان صعود قرآن دوم را دارد؛ قرآن ناطق را .

امروز خطبه ای خوانده می شود به پهنای تمامی گویش های عالم . خطبه ای که خطیب آن پیامبر اسلام، قهرمان «لولاک » ، و مخاطبین آن «معاشر الناس » هستند .

در این خطاب رازی نهفته است؛ رازی به عظمت وجودی علی (علیه السلام)، به بزرگی همه آفرینش . حبیب خدا در این خطبه آسمانی و منشور ولایت، بارها مردم را با واژه «یا معاشر الناس » خطاب می کند . یعنی که علی فقط امام مسلمانان نیست و هر جا قلبی می تپد و روان زلالی یافت می شود، اقتدای به علی هم هست و باید باشد .

«معاشر الناس » یعنی علی تنها امام عرب نیست و عشق به علی فراسوی مرزهای جغرافیایی است .

«معاشر الناس » یعنی ولایت تنها از آن مردمان زمان رسول خدا نیست که تا قیامت، تنها کسانی که به فرزند کعبه دل می سپارند، به خدای کعبه خواهند رسید .

غدیر زیباترین صفحه تاریخ است که «حاشیه » آن با متن «من کنت مولاه فهذا علی مولاه » آراسته شد و حبیب خدا با آموزش این بزرگترین درس بشری، رسالت خویش را به پایان رساند .

و سرزمین غدیر قطعه ای از آسمان است که خداوند آن را وقف علی و شیفتگان علی کرد و شاید از این رو، در آسمان نیز جشن غدیر بر پا می شود . و شاید از این جهت است که امام صادق (علیه السلام) فرمود: نام عید غدیر در آسمان ها «عهد معهود» است .

آری؛ غدیر روزی است که ولایت «آسمان » بر زمینیان عرضه شد؛ ولایت عشق و هدایت . و «حجة الوداع » رسول خدا «سلامی » بود که در آن رمز نیایش و سرود ستایش نهفته بود . و اینجا بود، در غدیر خم، که حقیقت بر دستان رسول خدا به سوی آسمان باورها بالا رفت و در خم غدیر خم صراط مستقیم نمایان شد . و ستاره هدایت که وعده ای قرآنی بود، به پویندگان راه حقیقت معرفی شد .

و اینک؛ آنکس که در وادی «عرفات » به مجلس معارفه با خدا راه یافت، محرم نخواهد شد، مگر اینکه در وادی «غدیر» که مجلس معارفه علی - امام مؤمنان - با موحدان بشریت است، بیعت کرده و نام خود را در میان شیعیان جای دهد .

پیامبر در آن روز خدایی، چه زیبا، فرمود: «الحمدلله الذی فضلنا علی جمیع العالمین » ؛ سپاس خدای را که ما را بر همه جهانیان فضیلت داد . و باز فرمود: «هنئونی » ؛ به من تبریک گویید؛ زیرا خداوند مرا به نبوت و اهل بیتم را به امامت اختصاص داد .

 

 

نوشته شده در سه شنبه 89/9/2ساعت 12:49 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |