خدا بار دیگر بر زمین منت مینهد و ارزشمندترین هدیههای عالم امکان را به خاک ارزانی میدارد... و اینچنین، فرشتگان پی میبرند که عصاره عشق، تنها در دست فرزندان آدم گذاشته شده و اینجا عرصه ظهور این موهبت است با تمام عظمتش ...

شب بزرگی است اگر زمین آن را و عظمتش را دریابد که نوزادی پای بر عرصه هستی مینهد که هدایت را بر نفوس اهل زمین به ارمغان خواهد آورد... نوزادی که غرق شدگان وحشتزده در دریای بی­ایمانى، دست نیاز به سویش دراز میکنند و موطن امن خویش را در این عالم دهشتناک در وجودش مییابند تا به امنترین ساحلها، پهلویشان دهد...

مدینه آرام آرام میشکفد در خویش تا دهمین ستاره در جادههای نیمه شبان تاریخ، درخشیدن بگیرد و قلب مشتاق جهان در سینه ستبر مدینه تپیدن آغاز کند...

امشب مدینهی سالخورده، هوای شکفتنی تازه دارد، تا کودکی قدم بر زمینش نهد که نور دانشش، ظلمت متوکل عباسی را خواهد شکافت و خون خدا را در شریان مرده جهان جاری خواهد ساخت.

نوزادی که تابناکترین ودیعه الهی خواهد بود بر زمین و یادگار فضیلت و پارسایی ... چراغ هدایت خواهد بود و یاور و راهنمای همیشه امت که خواب تاریک دلان را برخواهد آشفت و پرچم توحید را در بلندترین قلههای حیات برخواهد افروخت...

مدینه یک بار دیگر گوهری تابناک و بیهمتا از بوستان اهلبیت: را به دامان خواهد گرفت تا غریب نواز دل غریبان، آرامش دل یتیمان، خلوت فروز سینه بیپناهان و فروغ دیده دردمندان باشد... خورشیدی دیگر از منظومه کوثر، که انوار الهیاش از سامرا تا شرق و غرب عالم سایه خواهد افکند و درماندگان طریق سعادت را به رستگاری رهنمون خواهد شد. مردی که گرفتاران فرو رفته در عمق دریای گناه، سکان وجود را به دستان هدایتگرش میسپارند، تا کشتی وجودشان را به کرانه یاد خدا سکنا دهد...

اینک ما و دست نیازمان و دست راهنمایش...

نوشته شده در دوشنبه 89/9/1ساعت 8:58 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |