سکوت را می شکنم

فقط برای یافتن صدایت

و انتظار می کشم آمدنت را

در سودای دیدنت

اگر چه خاطره هایت ملتهب می کنند نبودنت را

ولی من

انتظار می کشم طعم تلخ دوریت را

تا شیرین شود میوه دیدارمان

بازای اسطوره مراد من

بازای صبر ایوب به گلهای تمشک فراق

به چند بهار رسید

التماست می کنم

خزان را خواب کن

عشق را جامه سبز به پوش

من منتظر ظهورت نشسته ام

سپید رفتی

پس سپید بازای

که تاریکی از شرم چهره بر گرفته است

و منتظر نشسته

نوشته شده در چهارشنبه 89/7/28ساعت 4:51 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |