نیمه شعبان سالروز میلاد یگانه منجی عالم بشریت، حضرت مهدی صاحب الزمان (عج) است، همان امامی که صاحب و دارنده علم و حکمت و ذخایر پیامبران است، امامی که ولی مطلق و خاتم اولیاء و وصی اوصیاء و قائد جهانی و انقلابی اکبر است، همان امامی که چون ظهور کند پرچم پیامبر (ص) را در دست گیرد و دین خدا را زنده و احکام خدا را در سراسر گیتی جاری سازد و جهان را پر از عدل و داد و مهربانی کند، حق هر حقداری را بگیرد و به او دهد، دستگاه حکومت جباران و مستکبران را نابود سازد و خانه خدا را مرکز حکومت انقلابی مهدی (عج) قرار دهد.
آری نیمه شعبان، سالروز ولادت برترین موجود عالم امکان، حضرت مهدی موعود (عج) است، همان فریادرسی که خداوند او را فرستاده است تا به فریاد مظلومان برسد و مستضعفان را ، حاکم بر روی زمین کند.  
در این نوشتار سعی داریم به بهانه فرا رسیدن نیمه شعبان، از امام منتظر (عج) سخن بگویم، که برای ظهور پرفیض اش لحظه شماری می کنیم و در عطش ظهور پرفروغش همچون شمع می سوزیم. 
کیفیت ولادت حضرت مهدی (عج) از زبان مبارک حضرت حکیمه خاتون
حکیمه خاتون دختر امام محمد تقی(ع) و عمه امام حسن عسگری(ع) کیفیت ولادت حضرت مهدی (عج) را بدین شرح روایت می کند: 
«روز پنجشنبه، شب نیمه ی شعبان، به منزل برادرم رفتم. هنگام مراجعت، امام عسکری علیه السلام فرمود: «عمّه جان! امشب را نزد ما باش، امشب فرزندی متولّد می شود که خداوند زمین را به علم و ایمان و هدایت او زنده گرداند». بالاخره ماندم. صبح صادق حالت اضطراب در نرجس خاتون پدید آمد، او را در بر گرفتم، امام علیه السلام فرمود: سوره قدر را بخوان، مشغول خواندن سوره ی قدر شدم، شنیدم که آن کودک در شکم مادر، در خواندن سوره با من همراهی می کند. در این موقع پرده ای بین من و آنها افکنده شد، دیگر نرجس را نمی دیدم، از آنجا سراسیمه دور شدم و نزد امام علیه السلام آمدم. 
امام حسن عسکری علیه السلام فرمود: برگرد، برگشتم. در نرجس نوری را مشاهده کردم که دیده ام را خیره کرد و امام زمان (عج) را دیدم، رو به قبله به سجده افتاده، سپس دستش را بلند کرده و می گفت: 
«أشْهَدُ أنَّ لا الهَ إلاّ الله، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَه وَ انْ جَدّی رَسولُ الله وَ اَنْ ابی امیرَ الْمؤمِنینَ وَصیَّ رَسولُ الله» 
بعد یکایک امامان را شمرد تا به خودش رسید و فرمود: 
«اللّهُمَّ اَنْجِزْلی وَ عَدْتَنی وَ اتْمَمْ لی اَمْری وَ ثَبِّتْ وَ طَأتی وَ امْلاَء الاْرْضِ بی عَدلاً و قِسْطاً»؛خداوندا وعده نصرت که به من فرموده ای وفا کن و امر خلافت و امامت مرا تمام کن و استیلاء و انتقام را از دشمنان ثابت گردان و زمین را به سبب من از عدل و داد پر کن. 
او را نزد پدر بردم، همین که نظرش بر پدر افتاد سلام کرد. حضرت او را به دست گرفت، و زبان مبارک بر دو دیده اش مالید و در دهان و هر دو گوشش زبان گردانید و او را بر کف دست چپ نشانید و دست بر سرش کشید و فرمود: ای فرزند! به قدرت الهی سخن بگو. 
صاحب الامر (عج) استعاذه کرد و فرمود: 
«بسم الله الرحمن الرحیم، و نُریدُ اَن نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفوا فِی الارْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الارْضِ و نُریَ فِرعَونَ وَ هامانِ وَ جُنودَ هُما مِنْهُمْ ماکانوا یَحْذَرونَ» ؛ اراده ی ما بر این قرار گرفته است که به مستضعفین، نعمت بخشیم و آنها را پیشوایان و وارثین روی زمین قرار دهیم، حکومتشان را پابرجا سازیم و به فرعون و هامان و لشکریان آنها آنچه را بیم داشتند از این گروه نشان دهیم. 
 پس از آن حضرت عسگری(ع) به من فرمودند: عمه جان او را نزد مادرش ببر تا به او هم سلام کند و بعد او را نزد من بیاور. من او را نزد مادرش بردم، چشم باز کرد و به مادرش هم سلام کرد و مادرش جواب سلام را داد و او را به من باز گرداند و من او را نزد پدرش بردم و تحویل دادم. 
حضرت عسگری(ع) فرمود: عمه روز هفتم ولادتش نیز بچه را به نزد من بیاور. صبح روز 22 شعبان که به خدمت امام رسیدم، روپوش از روی او برداشتم، ولی بچه را ندیدم. عرض کردم: فدایت گردم، بچه چه شد؟
فرمود: عمه جان او را به کسی سپردم که مادر موسی فرزند خود را به او سپرد.
نشانه های پیامبران خدا در حضرت قائم (عج)
  در روایات آمده است که حضرت مهدی (عج) جمیع اوصاف و ویژگی های پیامبران گذشته خود را خواهد داشت. امام سجّاد علیه السّلام در ضمن حدیثی چند نشانه را بیان می کند:
«قائم ما دارای نشانه هایی از شش پیامبر است:
1. نشانه ای از حضرت نوح علیه السّلام (طول عمر) 
2. نشانه ای از حضرت ابراهیم علیه السّلام (مخفی بودن محلّ ولادتش) 
3. نشانه ای از حضرت عیسی علیه السّلام (اختلاف رأی مردم درباره اش و اعتزال او از مردم) 
4. نشانه ای از حضرت موسی علیه السّلام (ترس از دشمن و غیبت، که حضرت موسی علیه السّلام از ترس فرعونیان از مصر به مَدْین رفت و مدّتی مخفی بود) 
5. نشانه ای از حضرت ایّوب علیه السّلام (گشایش و پیروزی پس از بلیّات و گرفتاری) 
6. نشانه ای از رسول خدا صلّی الله علیه و آله (قیام به شمشیر) 
و در بعضی از روایات نشانه ای از حضرت یوسف علیه السّلام نیز ذکر شده و آن زندان است. (شاید منظور دوری او از دوستانش است که به منزله زندانی بودن اوست )

نوشته شده در دوشنبه 89/5/4ساعت 2:4 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |