بینوایی" با پای برهنه جوی ها را در جستجوی نگینی-شاید- می پیماید

 

و تو در آن سوی جوی در خانه ی خود

 

 در جستجوی هیچ 

 

در زنجیر زمان ، به گمانها بسیار خوشبخت تر از او 

 

 

 

او به دنبال هدفی ، آزاد ، جهان را می نگرد

 

و تو به دنبال خوشبختی

 

 در باتلاق هیچ در حال غرقه شدن ؛ کور و بینوا به دنبال هیچ

 

 به" بینوایی" در جوی به دنبال نگینی-شاید-

 

 می خندی 

 

گاهی هم به بینوایی و اشک دیدگانش می گریی

 

و نمی دانی

 

او خوشبخت ترین است و

 

  برای تو اشک می ریزد...

نوشته شده در شنبه 89/3/29ساعت 1:58 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |