تشنه بود؛ با تلاش زیاد خود را به آب رسانید، دستانش را در آب کرد و مشتی آب را تا نزدیک لبان ترک‌برداشته از عطش برد
صدای العطش والازادگان حسین(ع) در گوشش پیچید
آب را برگرداند
اینبار آب تشنه لبان عباس ماند

سقای تشنه نینوا با مشک‌هایی که از آب روی ابوالفضل پر بود به راه افتاد
ناگهان
تیر کین بر مشک نشست
مشک از آب خالی شد و
پاهای عباس دیگر توان رفتن به خیمه را نداشت
دستان پرتوانش دیگر امید ماندن نداشتند
پس به بال تبدیل شدند
فاطمه(س) از عرش آمد و 
فرزندش را تا خدا برد
چشمه چشمان ملائک از فرط گریه خشکیده بود
آسمان قطره‌ای نداشت تا نثار آنان کند
در خیمه‌ها ولوله برپا بود
و
العطش کودکان به
ضجه‌های وای عمو و وای عباس تبدیل شده بود
***
مشک از آب خالی شده بود
اما
آب روی عباس هرگز زمین نریخت
***
سلام بر حسین(ع)
سلام بر اولاد حسین(ع)
سلام بر اصحاب حسین(ع)
و سلام بر برادر و یار و سقای حسین(ع)

نوشته شده در چهارشنبه 88/10/2ساعت 10:54 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |