زینب ای ناب‌ترین کلمه در کتاب آفرینش، ای شعر رسای حضور، ای مادر حیا و فرزند پاکدامنی!

کبوتر خیالم را به اوج کدامین شاخسار وجودت پرواز دهم که عاجزانه باز نگردد.

تو از نسل اقیانوسی که چشمان اندیشه در امتدادت به ساحل نمی‌رسند.

تو از نسل آفتابی که در محضرت سر به زیر باید بود، تو فرزند کوثری و دریای مهربانیت را کرانه نیست.

زینب ای مادر صبر! چه بگویم از مقام صبوریت که صبر از تو معنا یافته است.

 تو بر بلندایی از معرفت نشسته‌ای که برترین ایثارها در پیشگاهت ناچیز می نماید.

دستان نماز نشسته‌ات بعد از آن روز پرهراس تاریخ استواری دین بود آنگاه که دستان لرزانت را به قنوت گشودی، هزار هزار فرشته بر آن بوسه زدند.

تو فرزند فصاحتی که اعجاز کلامت، دل سنگ کوفیان را به لرزه درآورد و از کویر خشکیده چشمان پرگناهشان، اشک ندامت جاری ساخت.

کلماتت زلال باران بود که بر کویر قلب عطشناک کوفیان بارید.

تو اعجاز حسینی که در کربلا ظهور کرد.

کربلا تفسیر شهادت حسین (ع) و صبر تو بود.

تو فرزند کوثری! و جوشش رحمت لایزال الهی.

ای تندیس صبر و وفا، ای چکیده فضیلت ها، ای عصاره خوبی ها!

زادروز تو میلاد عفاف و شهامت است و خاطره حماسه آفرینی‌هایت، زینت بخش تاریخ کربلاست.

ای پرستار پرستوهای عاشق میدان نینوا! تو، آموزگار جهاد و صبر و حیا و عفتی.

تو، هنوز هم به تاریخ بشریت الهام و درس می دهی.

بزرگ بانوی حیا! در همیشه زمان، زنان و دختران به درس های حجاب و عفاف، از زبان تو محتاجند.

خوش آمدی، ای زینت پدر! ای آبروی علی، و ای عشق فاطمه!

دیدگان خویش را که گشودی، زهره و ناهید در اندرون آبی حیدر و زهرای پاک درخشید.

خوش آمدی، ای امید حیدر و آرزوی مادر! ای زبان یکتا گوی خدای بی‌همتا!

میلادت مبارک ...

نوشته شده در چهارشنبه 98/10/11ساعت 12:8 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |