سروش آسمانی، بشارتی را به «شهربانو» می‌دهد؛ بانویی که آسمان، مقابل عظمت نامش تواضع می‌کند و خورشید، به جمال معنوی‌اش رشک می‌برد.

نوری طلوع می کند که از مشرق عرفانی ولایت، رنگین کمان هدایت خویش را ارزانی آسمان «ایران» می‌کند!

نوری که فصلی جدید از ایمان و اعتقاد در دل «پارسیان» پدید خواهد آورد تا شاهد ظهور عظمتی بی‌نظیر در تاریخ باشند؛ ظهور مشرقی‌ترین حکومت الهی.

مولای صحیفه‌های عاشقانه عبادت می‌آید تا آسمان به وجود فرزندان «نبوت» ببالد؛ به وجودی ببالد که عبادتش پیامبروار و حلمش علی وار است

.

کرامتش حسنی علیه السلام و شهامتش حسینی علیه السلام است.

وقارش وقار خلیل علیه السلام و کلامش کلام کلیم علیه السلام است.

حضورش، ترکیب‌بند حماسه کربلا و صحیفه کلامش، آیینه عاشوراست.

دشت‌های سرسبز عرفان، خوشامدگوی اشراق پیشانی‌اش هستند.

کلمات برافراشته از صبح لبانش، صدمه‌های غربت انسان را مرهم است.

می آید تا آسمان را درس بندگی بیاموزد.

می آید تا زمین را از آسیب جهالت حفظ کند.

می آید تا دل‌های مؤمن، بی‌نیایش نمانند.

می آید تا کربلا بهانه‌ای برای ادامه زندگی داشته باشد.

می آید تا شام به وسعت تیرگی خویشتن بنالد.

می آید از مشرقی‌ترین لحظات شیرین خلقت، تا فرصتی تازه برای شادمانی ما باشد.

 

نوشته شده در یکشنبه 97/2/2ساعت 9:32 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |