امروز طلوع یازدهمین ماه آسمان امامت را به نظاره نشسته‌ایم.

  امام ثانیه‌های سلوک!  کدام پرچین می‌تواند بوی گل‌های یاس را آن چنان که از دامن ردای تو جاری است، بپراکند؟

ای یازدهمین حجت پروردگار!‌ ای پناهگاه جان‌های خسته و ای مأمن قلوب دردمند!  امروز، مدینه بهشتی است در عطر نفس‌های تو شناور و کوچه‌های شرقی‌اش، شاهراه اتصال زمین به آسمان و این همه از حضور فرزندی علوی در این خاک پرنده خیز حکایت دارد.

ماه، یازدهمین بیت قصیده هستی را  می‌سراید.

سروها از پشت دیوارهای شب به تماشای اعجازی دیگر قد بر افراشته‌اند.

امشب، الفبای امامت در مرز تکامل است.

خانه امام ‌هادی، روشن از وجود اختری علوی است می‌درخشد. صدای پای قدم‌های کودکی می‌پیچد که  امام آینه‌ها خواهد شد و پدر درخشان‌ترین آفتاب آرامش.

اینک فصل روییدن گل حسن در گلستان طاهاست!

به یمن قدوم مبارکش زمان تابیدن صبحی سپیدتر از سپیده در آفاق هستی فرا رسیده است.

می‌آید؛ تا «مدینه» عشق، باز هم شاهد آیینه‌ای باشد که پرتوافشان انوار متجلی الهی است.

می‌آید؛ تا پیوند آسمان و زمین از هم نگسلد.

می‌آید؛ شولای عشق بر دوش؛ از دیاری که جز عشق، ارمغانش نیست.

می‌آید؛ از بهاری‌ترین فصل، شکوفایی «ربیع» را به خاکیان و چلچراغ معرفت را به چشم‌هایی که جز «خدا» نمی‌بینند هدیه کند.

 

می آید و آسمان، سبد سبد شکوفه نذر شادمانه‌های اهل بیت علیهم‌السلام می‌کند.

نوشته شده در چهارشنبه 96/10/6ساعت 12:4 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |