در این روز خجستگی عید، روز میلاد صبر، سخن‌ها می‌شود گفت از شکیب موروث، از آشنایی گذشت و ایثار با اهالی قوم شعور...

 پس شگفت نیست که هفتمین وارث عشق نیز ادامه حیات عنایت و عبادت و رهنمونی حقیقت باشد.

 بشتابید به تلفظ نام موکدش که امروز کام تمام شادی‌ها را شیرین ‎تر خواهد کرد.

بگوییم باران، بگوییم ابر، بر دیوارها و معبر‌ها بنویسیم گل.

 مهم نیست کدامین فصل باشد. امروز به هر حال بهار ناگهان است. شکوفه‌زار میلاد او...

بی‌دریغ لبخند شویم. نامی از تنهایی نبریم. سخن از اندوه نگوییم. او غم‌خوار است و طبیب دلتنگی مردمان و پذیرای درد دل‎های پژمرده... فقط لب‎ها را در صدا کردن او غرق کنیم و تپیدن‌های دل را به نسیم میلادش بسپریم.

زمین عطر می‌افشاند و زمان به شادی و هلهله ایستاده که امروز، مولودی مبارک از تبار روشنی به دنیا می‌آید.

فرشتگان، کاسه‌های شبنم در دست، بر زمین فرود می‌آیند و خورشید، ناب ترین بارقه‎هایش را بر خاک می‌بارد.

ای هفتمین نشانه راستی، با کلامت، درهای روشن تفکر را بر ما گشودی و الفبای نورانی صبر و تحمل را به ما آموختی. کوه‌ها به تحسین صبوری‌ات ایستاده‌اند و زمین، نام بلندت را بر صفحه تاریخ، بزرگ می‌دارد.

با ولادت امام کاظم علیه السلام، آفتاب عالم آرای بندگی و عبودیت، بر زمین پرتو افکند و خانه امام صادق علیه السلام را طراوت ملکوتی و عطر شادی پر کرد.

چشم به راه مولود فضیلت‌ها، موسی بن جعفر علیه السلام می‌نشینیم و ندا سر می‌دهیم: ای سرمشق مقاومت و صبوری، ای اسطوره پرشکوه، ای مهربان، خوش آمدی!

 

 

نوشته شده در دوشنبه 96/6/20ساعت 9:25 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |