دلنوشته ها
از فرش تا عرش، امتداد فرشته است و نور ... .
و مدینه، چشم به راه طلوع دهمین خورشید، لحظهها را میشمارد.
امشب، دل شب، چلچراغی درخشان در آسمان مدینه است. امشب، حرم آسمان، چراغانی ست.
ستارهها، فانوسهایی روشن در دست فرشتگان، و ماه، روشن ترین آیینه بر طاقچه آسمان است امشب.
امشب، فرشتگان بر خانه خورشید نهم، سبد سبد گل بهشتی میپاشند.
امشب، نوزاد مبارکی به دنیا میآید تا خورشید هدایت انسان به ملکوت شود.
مدینه است و شادمانیهای خانه حضرت جواد.
مدینه است و طلوع خورشیدی دیگر در خانه امامت.
مدینه است و شکوفایی دهمین بهار ولایت؛ بهاری که از شکوفههای آسمانیاش، «هدایت» میشکفد و «هادی» امت را به تماشاگران عالم لاهوت معرفی میکند.
می آید؛ هم نام مولایی که مجموع صفات الهی است. اصل و فرع تمام اوصاف حسنه!
می آید؛ بلاغت علی علیه السلام در بیان، صداقت زهرا علیهاالسلام در زبان، کرامت حسن علیه السلام در نفس، شهامت حسین علیه السلام در دل، عبادت سجاد علیه السلام در جبین؛ شرافت باقر علیه السلام در وجود، صلابت جعفر علیه السلام در ضمیر، نجابت کاظم علیه السلام در شأن، سخاوت جواد علیه السلام در جود.
می آید تا از مدینه تا سامرا، مسیر تازهای از جادههای هدایت را فراراه گمگشتگان بگشاید.
می آید تا با چلچراغ هدایت خویش، آدمیان را از اشراقی دیگر در شناخت معبود، آگاه سازد.
میآید تا پرچمدار علم مکتب جعفری باشد.
سلام بر نور، بر روشنایی، بر دهمین خورشید!
سلام بر تابناک ترین ودیعه الهی در زمین، بر مجد و شرافت، بر پاکی و عزت!
سلام بر او که یادگار فضیلت و پارسایی، سخاوت و پاکیزگی بود!
نخلهای هدایت از برکت دستانش ثمربخش بود و سحر از دیدن قامت زیبایش تبسم بر لب داشت.
دستهای حاجتمندان، بی آنکه سرشار باشند، از درگاهش دور نمی شد و همگان در برابر شکوهش فروتن بودند.
باران رحمت آگاهی را بر سر و قلب مردمان جاری میکرد و مؤمنان از پیشگاه همتش نیرو میگرفتند.
آن گاه که ناباوران و دشمنان به شکستن قداست و شکوهش میاندیشیدند، خود، میشکستند و فرو میریختند!
او خواب تاریک دلان را برمی آشفت و پرچم توحید را در بلندترین قلههای حیات برمی افراشت.
او چراغ فروزان هدایت بود و یاور و راهنمای همیشه امت؛ کتاب دانایی و پارسایی و زهد را به هم درآمیخته بود و از مدینه تا سامرا، نور و روشنایی ریخته بود.
میلاد خجسته و پرفروغش مبارک باد!
Design By : Pichak |