ذره ذره‌های خاک، به نماز شکر ایستاده‌اند. سیل ملائکه روانند و هدیه در دست، فرود می‌آیند از آسمان.

خورشید، شاباش می‌ریزد.

لبخند رنگین کمان بر کناره فواره‌ها دیدنی است .

میهمانان خدا را گرامی می‌دارند در زمین و کرسی‌های پاداش را آذین بسته‌اند در بهشت.

خوشا به آنان که روزه لب‌هاشان ذکر بوده است، روزه دست‌هاشان خدمت، روزه چشم‌هاشان اشک، روزه پاهاشان توبه و روزه قلب‌هاشان ایمان!

آسمان و زمین، دست به دست هم داده‌اند امروز.

 صورت ماه خیس شده است.

شاخه‌های درخت طوبی، آنقدر پایین آمده‌اند که میوه‌هایش می‌افتد به پشت بام‌ها.

حوض کوثر، سرریز کرده و ناودان‌ها سیراب شده‌اند.

درهای جهنم را بسته‌اند و دستبند زده‌اند به شیاطین.

آدمیان، پرده‌نشین حریم قدسند.

عشق، جارچی کوچه‌هاست، معنویت، دوره گرد کوچه پس کوچه‌های کوچک و بزرگ زمین، شهر خدا شده است.

اینجا مدینه فاضله همدلی‌هاست - که برتر از هم زبانی‌هاست - ملکوت، از پشت پرده‌های فلک پیداست و ساکنان حرم ستر و عفافش، باده‌های مستانه می‌زنند با راه نشینان عالم خاکی.

چه هلهله‌ای به پاست در عالم!

جشنواره افلاکیان خاک نشین است که به لقای معبود خویش رسیده‌اند!

هدهد سبا باز آمده است با مژدگانی تا نامه دلدار را بخواند برای یاران.

محفل انس مخلوقات است.

سینه خاک، معبد سپاس و ستایش شده است.

همگی برگشته‌اند به اصل خویش.

همگی شب هجران پشت سر نهاده، برگشته‌اند به روزگار وصل.

برگشته‌اند به «عهد الست» که با خدای خویش بسته بودند.

 همگی امتحان تقوا داده، روی از شیطان برتافته، برگشته‌اند به سوی خدا و خدا پذیرای بندگان خویش است.

بوی مهربانی خداوند فراگیر شده است؛ مهربانی از جنس روزهای آغاز آفرینش.

فرشته‌ها آمده‌اند تا ملکوت را با نفس‌های ما تاب دهند.

 کائنات، با لب‌های ما به تسبیح مهربانی خداوند نشسته است.

همه ذرات عالم از مهربانی شکل می‌گیرند و سلول‌های مهربانی در روح و جسم تمامی اشیا رسوخ می‌کند.

عطر عید، روز را سرشار کرده است.

و امروز، عید به ثمر نشستن نهال عطوفتت، در شوره‌زار جان‌های خسته‌مان است.

ای میزبان عزیز ضیافت رمضان! ای مالک شب‌های قدر و ای صاحب عید فطر! رمضان را از من بپذیر.

 

 

نوشته شده در یکشنبه 96/4/4ساعت 11:8 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |