دلنوشته ها
به آب زد.
غبار راه را به فرات سپرد و راه افتاد؛ با پاهایی که به فرسودگی و ناتوانی رسیده بودند.
پیش رفت؛ درحالی که به قامت دوست و هم سفرش تکیه داشت.
در هر قدم، عطر مقدس نام های خداوند را در هوا منتشر کرد. وقتی به مقصد رسید، دست بر قبر نهاد و سلام کرد؛ ولی فضای اطرافش را سکوت، فراگرفته بود.
با دلی شکسته گفت: آیا دوست، جواب دوست خود را نمی دهد؟
باز در محاصره سکوت بود؛ شاید خیره شد به آسمان! شاید هم به خاک و بعد زمزمه کرد چگونه جواب گویی درحالی که بین سر و بدنت جدایی افتاده است؟
سلام بر اربعین!
سلام بر سوگ به چله نشسته!
سلام بر آسمان که چهل روز بغض شکسته اش را گریسته است!
سلام بر سرهای بر نیزه رفته که به قتلگاه خویش بازآمده اند! سلام بر کاروان عزت و عزا که بار دل می گشایند و مصائب خود را به واگویه می نشینند!
سلام بر زینب که در اوج بلا، چیزی جز زیبایی ندیده است!
می گریند؛ بلند بلند.
دیگر کسی شماتتشان نمی کند.
دیگر تازیانه ای برای سد کردن اشک های شان فرود نمی آید.
می گریند که دیگر در محاصره نگاه های شوم نیستند.
اینجا امن ترین وادی عشق است.
اینجا می شود هرچه گله و شکایت را که از سفر به همراه دارند، واگویه کنند.
اما این قلب های داغدیده، با چند روز و چند سال گریه سبک نخواهند شد. این مظلومیت، هیچ وقت رنگ نخواهد باخت.
هنوز هم دل آسمان پر از اشک و سَرِ زمین به زیر است.
هنوز هم خورشید، سرخ فام و صحرای کربلا شرمسار است.
هنوز هم داغ حسین(ع) جان سوز است. عاشورا چنان صحنه هستی را دگرگون ساخت که گویی آثار قیامت بر اندامش هویداست و حسین(ع) و یارانش چنان بر تارک تاریخ درخشیدند و جاودانه شدند که هیچ گاه غبار زمان بر روی آزادگی و جسارتشان نخواهد نشست.
چگونه می توان عزت حسین(ع) را در عاشورا از یاد برد؟!
چگونه می توان تصویر عباس(ع) را از ذهن دور داشت؟! مگر می توان آرامش و شکوه زینب(س) را نادیده گرفت؟!
مگر می شود وجود سجاد(ع) را در شام ندید؟!
چگونه می توان با کاروان داغدار حسین از کربلا تا شام همراه نشد؟! چگونه می شود سر بریده حسین و اهانت های یزیدیان را نادیده گرفت؟!
باز هم اربعین آمد؛ قرن ها از وقوع آن همه مصیبت می گذرد؛ولی هنوز بغض ها تازه است، هنوز هم آسمان از نام حسین(ع) و عباس(ع) و سجاد(ع) و علی اصغر عطرآگین است.
زخم این ناجوان مردی، التیام نیافته است؛
و گویی اربعین هر سال، نخستین اربعین حسینی است که عاشقان پیراهن صبوری می درند و تاب از دست می دهند و به عزای حسین(ع) و یارانش می نشینند.
| Design By : Pichak |
LinkDump
