مشام لحظه‌ها از یمن تولدی مبارک مشکباران است و مشام «مدینه» را عطر «صلوات» فرا گرفته است .

 بانگ توحیدی «تکبیر»، پیام‌آور تولد نوری از انوار الهی است؛ نوری که چتر خویش را از بام عرش، تا نقطه نقطه «فرش» گسترده است، نوری که نوید بخش طلوع بهاری دیگر و رستاخیز نوروزی زیباتر در «یازدهمین روز ذی‌القعده» است، نوری که مسیر امامت را با چلچراغ دانش و تدبیر رخشنده و تابان نگاه خواهد داشت!

 نوری که ادامه رسالت نبوی صلی ا...  علیه و آله و ولایت علوی است!

 می‌آید تا بلور اشک‌های مدینه را غمگسار باشد و تمام زخم‌های خسته از درمان را شفا بخشد. می‌آید؛ رضای خویش را به قضای الهی پیوند دهد!

 می‌آید؛ صبور و شکیبا، آکنده از تبسم می‌آید و یاد پیامبر صلی ا...  علیه و آله و «علی مرتضی علیه‌السلام» را در اذهان مدینه زنده خواهد کرد!

ای آسمان، ای زمین، ای مدینه، ای توس! بشارت باد.

می‌آید از سمت بهشت جاودان، عطر ولایت.

می‌آید از سوی عمق کهکشان، نور امامت.

می‌آید از ژرفای آبی عطوفت! از کانون نورانی عصمت!

می‌آید از محراب عرفانی مشرق؛ آکنده از عطر تبسم‌های طاها! تا زمین را بهاری جاودانه باشد و از عظمت نامش، «ایران» به خود ببالد!

گویی او سهم ایران از بهشت اولیاء ا...  است.

می‌آید، تا عاشقان ولایت را پناه گاهی از نور و امید باشد و ناممکن‌های روزگار را نام مشکل گشایش، ممکن سازد.

می‌آید، تا سینه‌های سوخته از غربت و دل‌های خسته از ستم را نهایت آرزو باشد. می‌آید، تا تمام غریبان جهان را، در تمام غربت‌ها، «امام غریبان علیه السلام » باشد.

می‌آید؛ از مشرقی‌ترین طلوع نور؛ تا مصداق کاملی برای عظمت عشق باشد؛ عظمت نور، عظمت ولایت

می‌آید، تا همگان به قامت آسمانی اش، از «مدینه تا توس»، تواضع کنند و شیفتگان امامت و ولایت، ناباورانه مقدمش را در «ایران» گرامی‌بدارند.

 می‌آید، تا عطرناب «محمدی» صلی ا...  علیه و آله وسلم را با کلام عطرآگین «مرتضوی»اش بیامیزد و تا آن سوی ماوراء النهر را با عطر حضورش بیاراید! از مدینه تا «مرو»، از «مرو» تا «توس» و از «توس» تا... تمام نگاه‌ها را معطوف حقیقتی خواهد کرد که جز نور الهی، طریقی را در نمی‌یابند نه تنها در کوچه‌های «مدینه» نهال عشق خواهد کاشت، که تمام خاک «نیشابور» را جلوه گاه عشق خواهد ساخت.

می‌آید، تا در شمالی ترین نقطه اسلام، قله‌های رفیع «معرفت» را بنا سازد و «عرفان خراسان»، گوی سبقت از دل تاریخ برباید.

می‌آید، تا در دل‌ها، عشق ولایت علوی علیه‌السلام ریشه کند و از یمن حضور سبزش، زمان و مکان از تیرگی جامه‌ها و اندیشه‌ها و نگاه‌های «بنی‏العباس»، رهایی یابد.

می‌آید، تا خراسان، حرم امن آهوان باشد و بی‌پناهان خسته از روزگار، به حریم امن«رضوی علیه السلام »، پناه ببرند.

قدم‌های آسمانی اش به هر نقطه از خاک که برسد، بهشت علم و معرفت خواهد رویید و از حضور مبارکش که در ادامه عظمت نبوی صلی ا...  علیه و آله است، بهار خیر و سلامتی شکوفا خواهد شد.

سلام بر تو ای امام غریبان!

سلام بر تو که عظمت کشور ما هستی و ضامن سعادت و سربلندی ما!

سلام بر تو و بر خانه‌ای که قدم در آن نهادی!

سلام بر تو و دامانی که تو را بپرورید!

سلام بر تو و زندگی سراسر نورانی ات.

سلام بر تو و مزاری که وعده‌گاه زیارت و التجای عاشقان است!

السلام علیک یا غریب الغربا.

السلام علیک یا معین الضعفا و الفقرا.

 

السلام علیک یا شمس الشموس و انیس النفوس

نوشته شده در سه شنبه 94/6/3ساعت 4:49 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |