الهی! به درگاهت آمده‌ام، اما نه مثل همیشه! این بار از زبان امیر مؤمنین (ع) با تو سخن می‌گویم و الفاظ و کلمات عاشقانه آن بزرگوار را پیشکشت خواهم کرد؛ هر چند که زبان قاصر است از بیان چنین کلماتی و عقل ناتوان از درک چنین مضامینی !

الهی! در این ماه تو را به محمد (ص) و فرزندان پاکش قسم می‌دهم که صدایم را بشنوی و فریادم را بی‌پاسخ نگذاری که می‌دانم استجابت هر دعایی نزد تو در گرو توسل به محمد (ص) و خاندان مطهرش است.

الهی! اگر تو مرا محروم نمایی چه کسی می‌تواند روزی‌ام دهد؟

ای قادر متعال! هرگز نیاید آن زمان که مرا وانهی که آن وقت هیچ کس را توان یاری من نیست.

پروردگارا! ببخش و بیامرز هر چند که می‌دانم شایسته رحمت تو نیستم ولی ای معبود من! تو شایسته بخششی: «اَنْتَ اَهْلٌ ان تَجُودَ عَلیَّ بِفضلِ سَعَتِکْ»

الهی! تو می‌دانی و من نیز که «قد جُرتُ علی نفسی»، و وای بر کسی که بر خودش ظلم کند. به درستی که چون من کجا می‌تواند حق بندگی چون تویی را به جا بیاورد؟

«الهی إن اَخَذْتَنی بِجُرمی اَخذْتُکَ بِعَفْوِکْ و إن اَخَذْتَنی بِذُنُوبی اَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ»؛ خدایا! اگر مرا به جرمم بگیری من از عفو تو سخن می گویم و اگر گناهانم را بشمری، دست به دامان آمرزشت می‌شوم.

الهی! «إن أدْخَلْتَنِی النّارَ أَعْلَمْتُ أهْلَها انّی اُحِبُّکَ»؛ ای خدای بزرگ! اگر مرا وارد آتش جهنم کنی به اهل آنجا هم می‌گویم که عاشقت هستم.

خدایا! من در این ماه مبارک که ماه پیامبر توست و درهای مغفرت باز است آمده‌ام با الفاظ و کلمات مولایم علی علیه السلام، باشد که مورد رحمت و مغفرت تو قرار بگیرم، و ایمان دارم که تو امید هیچ یک از بندگانت را ناامید نخواهی کرد!

الهی! مرا با خودت معرفی کن؛ زیرا کسی که با تو معرفی شود هرگز مجهول نمی ماند و کسی که تو را پناه خود کند هرگز بی‌پناه نخواهد شد و هر که را تو به وی روی آوری عبد و بنده تو می شود و آزاد و رهای خلایق!

الهی! همیشه نگاهدار و پشتیبانم باش که من مصداق بارز «لا اَقْدِرُ لنفسی دفعا» هستم که حتی قدرت دفاع از خود را ندارم و مثل همیشه محتاج توأم.

خدایا! از تو می خواهم که مرا جزو ذاکرین خود قرار دهی؛ آنها که دایم در ذکر توهستند؛ همانهایی که عهد و پیمان خود را فراموش نمی‌کنند و اوامر تو را سبک نمی‌گیرند.

الهی! تو را به نور و عظمتت قسم می‌دهم که یاری ام کنی تا تو را بشناسم که «فَأکُون لکَ عارِفا و عَنْ سِواکَ مُنْحَرِفا» و اگر تو را بشناسم از غیر تو منحرف می‌شوم. تا این چنین بنده نفس خود و دیگران نباشم و آن چنانی باشم که تو می‌خواهی که جز تو معبودی ندارم.

ای خدای بزرگ! اگر بنده ای چون علی (ع) این چنین تو را می‌خواند و این گونه به درگاهت عذر می آورد و تو را به مغفرت و آمرزش و عفوت می‌گیرد دیگر جایی برای خودنمایی بنده‌ای چون من نمی‌ماند.

الهی عفو و پرده پوشی تو گستاخ و مغرورم کرده، این بار با زبان امیر مؤمنان (ع) به درگاهت آمده‌ام تا زاری و بندگی و تضرع را از او بیاموزم.

 

هر چند که باز هم اقرار می کنم: زبان قاصر است از ادای کلمات او و عقل ناتوان و عاجز از درک مضامین عاشقانه او!

نوشته شده در یکشنبه 93/3/25ساعت 4:44 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |