هوا آشفته بود، زمین سر در گریبان برده،

چشمان شهر پر از خون و اشک بود در ماتم بی حرمتی در عزای امام حسین(ع)

خون و آتش و دوباره عاشورا!

تکرار فاجعه بود انگار

این بار نه خیمه ها که عزاخانه ها را آتش زدند

از خشم این بی حرمتی

حماسه می‌خروشید از گلوی مردم شهر و  خون غیرت در رگ های مردم سخت در جوش بود

عاشورا و رقص؟! اینجا مگر کوفه است؟! 

این غم ایران را آزرده دل کرده

در برابر این هجمه شیطان باید ایستاد

نباید ایران به جولانگاه ابلیس مبدل شود

 بیداردلان کشور عمارگونه، آماده و هوشیار به صحنه آمدند  و در برابر لشگر شیطان صف آراستند

و خطاب به آشوبگران یک صدا و یکدل خروشیدند که:

الا ای فتنه‌گر، ما مرد جنگیم

برای رجمت ای ابلیس، سنگیم

ابابیلیم اگر بر فیل‌هایید

چو ریگی نرم آخر زیر پایید

در آن روز که گمراهان ملّت را علم کردند و فریاد ریاست خواهی خود را در پس نقابی از ملت دوستی پنهان ساختند و فراموش کردند نسبت با امامت را و اهانت بر عزای شاه دین کردند!

گویا فراموش کردند ملت ایران کیاست دارند و آگاهند و هرگز سر نمی تابند اطاعت از امامت را

و باور نمی کردند شعار از ولادت تا شهادت با ولایت راکه با روح و جان مردم این مرز و بوم  اجین گشته

9دی فرا رسید و سیل مردم باز جوشید و بغض فروخورده تمام سینه‌ها خروشید

خس و خاشاک را از شهر راندند

سران فتنه زیر پای ماندند

9 دی درس نیز به ما آموخت که باید بیدار بود باید با علم زمان پیش رفت از ترفند و حیله دشمن شناخت کافی داشت تا در دام سودجویان گرفتار نشد

"بصیرت " یاب، بیدارست دشمن

ز حقد و کینه تبدار است دشمن

صف آراییست! اما در غبار است

میان فتنه ره دشوار و تار است

نوشته شده در یکشنبه 92/10/8ساعت 4:16 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |