من راز رنگ سرخ شقایق را 
دیری است کنج سینه نهان دارم 
هر صبحگاه دلهره ام آن است 
کان را به باغ خاطره بسپارم 

هر جا که رنگ عاشقی و مستی است 
جز رنگ خون سرخ شقایق نیست 
در برگ برگ دفتر شیدائی 
رمزی ز راز عاشقی اش باقی است 

گوئی شقایق از ازل عاشق بود 
سودای عاشقی همه جا او را ست 
هر صبح و هر غروب ملال انگیز 
گلبرگ خونی اش ز افق پیداست 

این خنده ها که بر لبش افتاده است 
از یک شب وصال و جنون باقی است 
ور نه به جز ملالت و خون دل 
در برگ های سرخ شقایق نیست

نوشته شده در پنج شنبه 89/3/6ساعت 3:23 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |