باران نشانه ایست از دعای اربابمان حسین...

اگر بر این خشک زمین بی حاصل باران نمی بارید!!! هرگز دریایی نمی بود تا کشتی

بر آن سوار شود!!

و جمعیت زمین در حیرت باقی می ماندند!

نوح کشتیبان شد و چندی را نجات داد و کشتی اش به گل نشست!!

اما آنچنان نوحی بر ما عطا شد که هر چه نجات می دهد شتاب کشتی اش اوج

می گیرد و سرنوشت باران چشم به دست او شده است و کشتی را برای نجات

آدمی به حرکت می کشاند!!! و عجب کشتی است که نا خدایش بالاترین عزیز

خداست.... و عاشقانش هر کدام """ یک حسین ابن علی """ ست!!!

پس سلام ای حسینیان!! من میروم.... در باران...

نه بارانکی که از آسمان می بارد!!

نه....

در باران چشمان شما میروم... سوار بر کشتی نجات دعای شما خواهم شد....

التماس دعا.... قرارمان خود خود کرببلا... زیر قبه ارباب...

پایین پا... لبیک یا حسین جان...

تقدیم به اربابم حسین...

نوشته شده در سه شنبه 91/8/23ساعت 1:5 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |