مهربان خدایم...
تو را برای آنچه از نعماتت از آسمانت بر زمین دلم میباری ، شکر...
تو را برای تمام شاخه های امیدی که در باغچه های تنهایی دلم رویاندی، شکر...
تو برای آنکه لحظه ای تنهایم رها نکردی ، شکر....

نسیمت مرا به دیار دلتنگیها هدایت کرد و
نم نم بارانت نوید وصال را برایم به ارمغان آورد...

دستان نوازشگرت را لحظه ای از من نگیر و این دستان سرد و
خاموش دلم را آنی رها مکن...
امیدم در این بازار ناامیدیها تنها به توست و آنچه در این تنهایی ها
چراغ اتاق دلم را روشن نگه داشته است
تنها ذکر و نام تو است..

نوشته شده در دوشنبه 91/6/27ساعت 11:56 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |