هر چه به ستون‌های صبر
تکیه کردیم،
نیامدی!
هر چه به زیارت چشمان آسمانی‌ات
آمدیم،
قبول‌‌مان نکردی!
هر چه الفبای نامت را واژه به واژه
تکرار کردیم،
ابرهای کبود را پس نزدی...
چگونه از تو ننویسم
وقتی لحظات تبدارم
در خنکای نسیمت به آرامش می‌رسند!
تو را با کلمات نمی‌نویسند
تو را با چشم نمی‌بینند
تو را در زمین نباید جست‌و جو کرد
صبورترین آسمان‌نشین!


.............
عجیب دلم هوای غروب جمعه را دارد ....

نوشته شده در یکشنبه 91/6/5ساعت 9:52 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |