صدای شمر است که به سمت خیام آل ا... می‌آید... چهره عباس در هم رفته است، شمر از قبیله بنی کلاب است، از فرزندان ام‌البنین چه می‌خواهد؟ !...

 آسمان سر بر شانه‌ات گذاشته تا غربت آل ا... را گریه کند.

 امان‌نامه آورده‌اند، شکسته‌اند حرمت علمداری‌ات را، دلت را شکسته‌اند.

ماه بنی‌هاشم! سرت را بالا بگیر، شرم نکن عباسم...!

امروز، به عرفاتی که در «من»، قد کشیده است، با تمام دلم قدم می گذارم!

فرصتی دست داده، تا خود، این مدعی عنوان خلیفه اللهی را، به پای میز محاکمه بکشانم.

باید لحظه های خطا کارم را، بی هیچ تعارفی، به قضاوت بنشینم!

گذشته اندوهگینم را عارفانه بنگرم و صادقانه به اعتراف برخیزم.