همیشه پاره‌ای از حرف‌های من با توست

همیشه دست نیازم، خدای من، با توست

من از دریچه شب‌های قدر لبریزم

ولی گشودن زنجیرپای من با توست

با طوماری از توبه و انابه در دل، با زنجیری از تعلقات در پا، ولی با اشتیاقی وافر از حضور و پیوستن به دریاها در سر .

با دست‌های سراسر مملو از عطر «رمضان»، با چشم‌هایی پر از بال‌های اشتیاق پرواز در آسمان این ماه رحمت و برکت و با هزاران امید و دلواپسی، آمده‌ام تا گشایش دوباره دروازه‌های رمضان را وضو بگیرم و دست‌های آلوده‌ام را بیشتر بالا ببرم که عطر توبه از تمام ماه‌های دیگر، بیشتر به مشام می‌رسد.

دوباره رمضان آمد؛