ای خدای مهربان من، بر محمّد صلی ا... علیه و آله وسلم و خاندان او درود فرست و آن دم که تو را بخوانم، دعای مرا اجابت فرما و چون تورا ندا کنم، ندایم را بشنو و آنگاه که با تو راز گویم،به من رو کن؛ که من به سوی تو پناه آورده ام و پریشان و نالان، به درگاه تو آمده ام و چشم امید به سوی تو دوخته ام .

خداوندا، تو بر آنچه در دلم می گذرد، آگاهی. خواهش مرا می دانی. با درونم آشنایی و از دنیا و آخرتم، چیزی بر تو پوشیده نیست. از حرف های درونم، از حاجاتم و از امیدم، از همه باخبری. حکم تقدیر تو ای مولای من، در پنهان و آشکار، تا ابد بر من روان است و آنچه به من رسد، از سود و زیان، کاستی و فزونی تنها به دست توست.

الهی! به درگاهت آمده‌ام، اما نه مثل همیشه! این بار از زبان امیر مؤمنین (ع) با تو سخن می‌گویم و الفاظ و کلمات عاشقانه آن بزرگوار را پیشکشت خواهم کرد؛ هر چند که زبان قاصر است از بیان چنین کلماتی و عقل ناتوان از درک چنین مضامینی !

الهی! در این ماه تو را به محمد (ص) و فرزندان پاکش قسم می‌دهم که صدایم را بشنوی و فریادم را بی‌پاسخ نگذاری که می‌دانم استجابت هر دعایی نزد تو در گرو توسل به محمد (ص) و خاندان مطهرش است.

الهی! اگر تو مرا محروم نمایی چه کسی می‌تواند روزی‌ام دهد؟