گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی

از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

                                                      گاهی اگر در چاه مانند پدر آه

                                                      اندوه مادر را حکایت کرده باشی

گاهی اگر زیر درختان مدینه

بعد از زیارت استراحت کرده باشی

                                                    گاهی اگر بعد از وضو مکثی کنی تا

                                                    آیینه یی را غرق حیرت کرده باشی

آن هنگام که دست‌های محکم و استوار پدرم دستان کوچک و ضعیف مرا در آغوش گرفته بود و قدم‌های سنگین و با وقارش سرپناه تنهایی‌های کودکیم بود، آن گاه که نگاه مهربان مادرم همه غصه‌های کودکیم را ناپدید می‌کرد و آن گاه که گرمای محبت هردوی آن ها روحم را آسوده می‌ساخت و جسمم را نیرو می بخشید، لحظات خوشبختی زندگیم را با تمام وجود حس می‌کردم.

هرلحظه بدون حضور آن‌ها خود را درمانده می‌دانستم و هرجایی که احساسشان نمی‌کردم می‌ترسیدم، هرگاه که نجوای محبت آمیزشان دور می‌شد دستانم می‌لرزید و هر زمان که بدون آن‌ها بودم، در عالم خیال گم می‌شدم و جان می‌باختم. 

پنجشنبه دلم دلتنگت بود ...

به دلم دلداری می‌دادم  فردا جمعه است.

اما...