ميان ماندن و رفتن


يکي را دوست دارم ليک حيرانم

نمي دانم کدامش را؟

فقط آنقدر مي دانم

ميان ماندن و رفتن

يکي را برگزيدن سخت دشوار است



سخن را ساده تر گويم

اجل آنسو نواي شور مي خواند

دل از هنگامه ي رفتن نمي ترسد

ولي هرگز نمي خواهد

ميان ماندن و رفتن

يکي را فرق بگذارد



زمان تنگ است و در افکار مي رقصد

حياط و باغچه? کوچه

نواي بچگي? بازي

غبارِ زندگي? فرزند

اما من

نمي دانم کدامش را؟

ماندن يا که رفتن دوست مي دارم؟!