خبرش کنید؛ علی علیه‌السلام را خبر کنید که به پایان رسید، انتظار.

اینک این عباس علیه‌السلام است؛ ماهتاب آسمان ولایت که از پرتو عنایات نبوی صلی‌ا... و انعکاس قرابت علوی علیه‌السلام تا همیشه تاریخ در آسمان کربلا می‌درخشد و راهیان سرزمین نور را با تبسم آسمانی خویش؛ بدرقه می‌کند.

خوشا نسیمی از دیار عنایتش که تشنگی غربت از کام جهان زدوده و غبار غم از دل بشوید!

بوالفضایل‌اش خوانند تا سپهسالار فتوت را به فضیلتی بشناسند که بی‌بدیل و بی‌نظیر است؛ آنجا که تشنه کامی ‌شهادت را به زلال عافیت ترجیح می‌دهد تا عظمت فتوت و وفا را به نمایش بگذارد.

جانبازی، ایستادن به غرور و استقامت به سرور است؛ در آن هنگام که محبوب بر بنده ­ای می­پسندد تا در مقام صبر، ذره­ ذره شهید شود.

 به ­راستی که در دل جغرافیای ناب شهادت،مرزهایی­ است میان ماندن و رفتن در آن زمان که حضرت دوست امتحان خویش را جرعه ­جرعه رفتن به سوی شهادت قرار می‌دهد؛ زیرا در مقام چله­ نشینی صبر، می­خواهد از توابالفضلی دیگر بسازد.

تو آن آفتابی که به شانه­ های برفی زمان، جاری شدن و رسیدن به دریا را می ­آموزی.

پایی که از تو در راه عشق گرفتند و دستی که در بوسه­ های خدا پشت سنگر جا ماند، گویا زودتر از تو گرفتار جاده­های آسمان شده بودند!