تنها به احترام شما این چند نقطه را روی کاغذ جاری می کنم.

تنها به احترام شما می ایستم و دعای عهد را در دل می خوانم

تنها به احترام شما پس ازخم هایی که در نامه ی اعمالم به جا میگذارم، کمی نور می پاشم تا پیوسته اینگونه نمایان نکند این بنده ی خاکی را...

تنها به احترام شما از کنف و کلاف های طاقت و بی صبریم فرشی می بافم که وقتی به نقش و نگارش خیره می شوم، هر تکه اش نام و یاد شما را در خود داشته باشد که بدانم بی طاقتیم را تو آرام کرده ای و شسته ای.

نوشته شده در پنج شنبه 90/5/20ساعت 2:3 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |