هجر تو آخر می کشد ما را ، نگارا

یک دم نظر کن حال ما بنگر، خدارا

 

چون لاله خونین دل شدیم از داغ هجرت

از پا نشستیم عاقبت چون شمع ، یارا

چون بلبل شیدا غزل خوانی نمودیم

شاید صبا نزدت رساند این نوا را . . .!

 

کی یار، در راه غمت از پا فتادیم

دستی بگیر افتادگان بی نوا را

 

لبهای ما از تشنگی لب باز کردند

ای آب حیوان دیدنت دریاب ما را

 

چشمان ما چشم انتظاری را چشیدند

بازآ که بینند آن جمال دلربا را

 

گل ها همه از غنچه رخ بیرون نمودند

بردار برقع روی خود کن آشکارا

 

درد فراقت جانمان را بر لب آورد

هجر تو آخر می کشد ما را ، نگارا

نوشته شده در سه شنبه 89/12/3ساعت 11:1 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |