عرش به یمن تولد سالار تقواپیشه‌گان نورباران رحمت خداوندی است.
در زمین و در خانه امام رضا(ع) نوزادی چشم به جهان می‌گشاید که زینتِ بخشندگان است.
امام جواد می‌آید تا زمین مدینه، بار دیگر مولودی از نسل هابیل را به شادباش بنشیند. 
می‌آید تا چشمان آسمان را به روشنی سیمایش روشن شود و لاهوتیان و ناسوتیان را در شادی میلاد خویش فرو برد.
کبوتر دل در هوای طواف گنبد نورانی کاظمین، پر می‌گشاید تا همراه با فرشتگان الهی؛ حرم مطهرش را با بال‌های خود غبار بروبد و دیده را به ضریح او روشن سازد.
سلام بر جواد الائمه!
امام جوان! درود بر لحظه‌هاى شفافى که با تو خواهند بود و مسیرى که از عطر کلمات مقدست سرمست مى‌شود. 
درود بر دانایى متجلى در بزرگ و کوچک اهل بیت رسول صلى ا... علیه و آله .
سلام بر این نور واحد که بى‌تغییر، در کالبد دوازده پیکر مطهر جارى شد!
تکلم کن تا تاریخ، دوباره از شگفتى، مات بماند.
چگونه کودکى هشت ساله، این چنین تمام ذرات را متبرک مى‌کند و تمام تفسیر کتاب آسمانى در قلب او متلاطم است؟
تکلم کن، تا یحیى بن ذکریا متولد شود؛ با شباهتى بى‌همتا با جوادالائمه علیه السلام ؛ «یَا یَحیى خُذِ الکِتابَ بِقُوَّةٍ و آتَیناهُ الحُکمَ صَبِیاً».
سلام بر تو اى جوادالائمه علیه السلام و بر آن بارگاه خداییت که تا دامنه قیامت، چشم‌نواز همه از ره رسیدگانِ خسته خواهد بود!

نوشته شده در سه شنبه 89/4/1ساعت 11:16 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |