جهان
قلمرو دلتنگی است!
زمین
خانه‌ای متروک با پنجره‌هایی تاریک!
ببین
تا تو نیایی
این کلمات همینطور به اندوه گره می‌خورند!
پیچکی می‌شوند پیچیده بر دست و پای
دنیا
که دیگر نه گل مجال روئیدن دارد، نه پرنده شوق پرواز!
بگو
کدام راه
به روستای تو گره می‌زند
کفش‌های خاک خورده دنیا را؟...

نوشته شده در دوشنبه 91/6/13ساعت 3:34 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |