ای کریم

ریسمان ها از دریچه آسمان به زمین راه گشوده بودند

و ما سخت بر آن ها چنگ می زدیم

تا خود را تا ملکوت کبریایی ات بالا کشیم

که تیرهای عزازیل از هر سو فرو می آمد

و بالهای ما را به هم می دوخت ودستانمان را کوتاه می کرد

ما را آن مایه باوری نبود

که نزد ارباب سلوک، از منهیات شرم گیریم

معلقیم..

جایی میان آسمان و زمین

و تنها آغوش پر نوازش توست

که خوف بی انتهای  برزخی مان را رجاست

*

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی:

الحمدالله الذی لا ادعو غیره و لو دعوت غیره لم یستجب لی دعائی، و الحمدالله الذی لا ارجو غیره، و لو رجوت غیره لا خلف رجایی

نوشته شده در یکشنبه 91/2/17ساعت 10:18 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |