سلام: براي اولين بار با نوشته هاي شما آشنا شدم >تلنگري به روح آزرده ودردمندم زد!!! روزي با دوستم صحبت ميکردم و گله از روزگار بود من گرچه خودمم باور نداشتم لب به سخن گشوده و..!!! وگفتم حکمت خداست وچه جوابي شنيدم که هنوز به چرايي آن حيرانم و با اوموافق .گفت: نميدانم چرا ما هميشه زندگي بايد گرفتار حکمت درد مندي باشيم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ براستي چرا ؟؟؟؟ هميشه سهم بعضي از حکمت مصيبت است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟