حالا چهل روز است که مرثيه هامان را در کوچه هاى داغ، مکرر مى کنيم.چهل شب است که بر نيزه شدن آفتاب را سر بر شانه هاى آسمان مى گرييم. «اى چرخ! غافلى که چه بيداد کرده اى».

از کربلا تا شام، حکايت سرهاى جسور شماست که شمشيرها را به خاک افکند.
من از روايت خونابه و خنجر مى آيم؛ از شعله هاى به دامن نشسته و فريادهاى بى ياورى.

امروز، اربعين خورشيد است. نگاه کن چگونه پرندگان، بر شاخه هاى درختان روضه مى خوانند؛ چگونه ابرها، فشرده فراقى عظيم، پهنه زمين را مى بارند!


اربعين حسيني بر شما تسليت باد***