ساعت 20/22 بعد از ظهر روز شنبه سیزدهم خرداد ماه سال 1368 ، قلب بزرگمردی از مردان خدا از کار ایستاد، قلب انسانی که خورشید بر نور وجودش سر می ساید و آسمان به پاسداشت عظمتش خاکبوس پایش بود، بزرگمردی از سلاله زهرای اطهر سلام الله علیها که نرمی صدای ملکوتی اش گوش زمان را نوازش می داد و شعاع سیمای نورانی اش، روشنگر راه زندگی بود. او تمام هستی اش را برای تحقق هدفها و آرمانهای والای انقلاب اسلامی گذاشته بود، او تمام عمرش را برای جلب رضای خدا صرف کرده بود و قامتش را جز در برابر خداوند بزرگ، در مقابل هیچ قدرتی خم نکرده بود، بزرگمردی که زندگی اش دفتری بود گشوده برای پیمایش راه سعادت و پویش طریق کمال، مردی به وسعت همه تاریخ و به گستره همه حقیقت های هستی. آن بزرگمرد الهی عزت پایمال شده ملت ایران را به آنها بازگردانده بود، دست شاهان ستمگر و دست غارتگران شیطان بزرگ؛ آمریکای جنایتکار را از ایران زمین، کوتاه کرده بود، آن مرد اسلام را در سرزمین ایران احیا کرده بود، مسلمانان ایران و جهان را عزت بخشیده بود و جمهوری اسلامی را در سرزمین ایران برپا کرده بود، 8 سال دفاع مقدس را فرماندهی کرده بود و در مقابل همه قدرتهای شیطانی شرق و غرب ایستاده بود. حال لحظه وصال آن بزرگمرد فرا رسیده بود و باید روح خدا به خدا می پیوست. آن بزرگمرد در حالی که در ساعات آخر عمرش، طمانینه و آرامشی ملکوتی داشت و مرتبا شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر اکرم (ص) را زمزمه می کرد به ملکوت اعلی پیوست. 
و این گونه خبر رحلت ملکوتی‌اش در سراسر ایران طنین انداز شد؛« بسم الله الرحمن الرحیم. انا لله و انا الیه راجعون. روح بلند و ملکوتی پیشوای مسلمانان جهان حضرت امام خمینی (ره) به ملکوت اعلی پیوست....»

من می‌‌توانم خوب، بد، خائن، وفادار، فرشته‌خو یا شیطان‌ صفت باشم ،
من می توانم تو را دوست داشته یا ازتو متنفر باشم،
من می‌توانم سکوت کنم، نادان و یا دانا باشم،
چرا که من یک انسانم، و این‌ها صفات انسانى است.