خورشید رخش ، گر ز پس ابر برآید

                                              شام سیه سوختگان را سحر آید

 

                       در بند کشاند همه هابیل کشان را

                                              تا دوره ی هابیل کشی ها به سر آید

 

                       عالم همه تن چشم و به دل حسرت دیدار

                                              تا یوسف ما باز به سوی پدر آید

 

                       بی آنکه عصایی فکند ، نیل بخشکد

                                              صد شعبده و سحر بر او بی اثر آید

 

                       آشفته کند خواب همه مدعیان را

                                              بر بی خبران آیه ی « شق القمر » آید

 

                       هنگامه ی تطهیر شد آتش بفروزید

                                              تا بخت شود یار و ز مهدی(عج) خبر آید

 

                       بر مقدم او خاک شـدن چون طیران است

                                              زهر از کف او «احلی من الف السکر» آید

 

                       ترسم قدمی کج نهم و خلق بگویند

                                              «دیدی چو یهودا شد» و خاکم به سر آید

نوشته شده در پنج شنبه 89/9/11ساعت 4:49 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |