امان از جدایی! امان از بغض‌های شبانه بقیع! امان از خانه ای که خاموش است! امان از داغی که در دل زینب علیهاالسلام است  !

چگونه سر به شانه تنهایی نگذارد کسی که از هستی خویش جدا شده است؟!

چگونه ناله نکند آنکه امانت بی‌بدیل الهی را شکسته بال و حزین، به آسمان سپرده است؟!

چگونه به تعزیت ننشیند آنکه صبر جمیل فاطمه علیهاالسلام را در کبودترین لحظه‌ها به تماشا نشسته و عاشقانه به شکیبایی مقدس زهرا(س)، ایمان آورده است؟!

پس ای شب بی‌سپیده! چادر سیاهت را بر سر نجواهای پریشانی‌‌ام بگستران!

ای شام بی‌انتها! سکوت سردت را بر شعله‌های فریادم فرو ببار.

امشب دستان شیرافکن علی علیه‌السلام  نای در آغوش گرفتن یتیمان را ندارد.

امشب پاهای استوار علی، بی‌بهانه می‌لرزد.

با کدامین نوحه به تعزیت بنشینم که زمین، گریه‌های آسمان را  در سوگ یاس تاب آورد؟

بانو! ای مادر احساس، ای تبلور عصمت، بانوی آب و آیینه و ای شرافت آدمی در خاک و افلاک!

اگر برکت دست‌هایت نبود، آسمان، ما را ریزه خوار کدامین «دستاس» می‌کرد تا با گفتن «یا زهرا علیهاالسلام » تلخی تمام دردها را به شیرینی درمان بسپاریم؟

یا زهرا علیهاالسلام، ای آیینه لطافت هستی در ضمیر خاک.

خورشید، وضو گرفته از راه می‌رسد.

مجال شب، به مناجات کهکشان سپرده شده است و مجال روز، به دعای خورشید؛ خورشیدی که هر روز، شاهد زشتی و زیبایی مخلوقات است؛ زیبایی کودکان خانه زهرا علیهاالسلام و زشتی دست‌هایی که آتش به همراه دارند.

خورشید، شرمناک از روی محجوب علی علیه السلام است؛ شرمگین خیبرشکنی که به پیامبر قول داده است برابر تمام غم‌های عالم شکیبایی کند؛ حتی مصیبت زهرا علیهاالسلام !

خورشید، هر روز به نیابت از شیعیان، به تربت پنهان زهرا علیهاالسلام سلام می‌کند و گرمای حضور خویش را از آستانه کبریایی او می‌طلبد.

سلام بر تو ای دختر عواطف نبوی صلی ا... علیه و آله، مهربان ترین بانو، یگانه هر دو گیتی!

بانو! نامت بلند در نهانخانه تمام گنبدها؛ نامت بشکوه در زلال تمام آب‌ها و آیینه‌ها؛ داغت را بهانه ای جز زلال اشک‌ها نیست!

تربت پنهان تو را باید در سویدای دل به جست وجو پرداخت که عصمت عارفانه تو تنها در زلال عاشقانه دل هویدا می‌شود و بس! زیارتگاه تو، پاک ترین نقطه از دل مؤمنان است که با التجا به نامت، تمامی دردهای بی‌درمان را درمان می‌بخشد و زلال معرفتت با گفتن «یا زهرا علیهاالسلام »، بر نگاه‌ها جاری می‌شود.

 چه دردناک است یادآوری شهادت تو! چه جانکاه است غربت تو!